Moje problemy:
1. Ogrom treści i za mało czasu na jej realizację.
2. Sygnalizowanie komunikacji NVC, brak jej umocowania i założeń i możliwości ćwiczenia.
3. Brak forum – to na blogu nie spełnia kryterium forum.
4. Kolejne tygodnie – chyba nie do zrealizowania bez uporania się ze wcześniejszymi.
5. Za szeroka grupa docelowa.
abagra
Gdybym dorosła.com site
Jaki jest Twój największy problem w Programie Gdybym Dorosła?
7 responses to “Jaki jest Twój największy problem w Programie Gdybym Dorosła?”
-
Przyznam się teraz, że podczytuję Twój blog i podoba mi się to, co mogę przeczytać 😉
Odnośnie pytania z postu, to mnie przeszkadza pozostawienie uczestniczek samych sobie. Po prostu.
Przez 6 tygodni udział autorki ograniczał się w zasadzie do wrzucania nowych postów-zadań. I tyle. Oczekiwałam jednak większego zaangażowania ze strony inicjatorki tego programu, który odebrałam jednak jako pewien rodzaj internetowych warsztatów i realna forma mnie mocno rozczarowała. Taka w sumie po najmniejszej linii oporu – zebrać uczestników, zebrać opłatę, wrzucic treść co tydzień i niech się samo dzieje, co chce.
Albo coś to komuś da, albo nie – sprawa uczestników.Materiału jest bardzo dużo, wcale nie łatwego i podejrzewam, ze większość utknęła na początku męcząc się nad tym, jak się ułożyć z materiałem lub zwyczajnie porzuciła go w ogóle nie radząc sobie. Zagadnienia są przedstawione w sposób niecodzienny i dość jednak filozoficzny, co nie ułatwia zgrywania się z nowym postrzeganiem rzeczywistości wokół nas, bo sposób praktykowany do tej pory jest jednak dość mocno zakotwiczony w naszych życiowych schematach i zmiany wymagają czasu i dużo praktyki.
Tworzenie przydziałowych grup to dla mnie pomysł zupełnie do czapy przy tym projekcie.
W grupy łączymy się intuicyjnie, kiedy poznajemy ludzi z którymi połączy nasnp. jakaś ogólna nić porozumienia, wspólne doświadczenia, postrzeganie kogoś jako autorytetu (itp.)-
Dziękuję, za komentarze!
Podobnie jak Tobie, brakowało mi zaangażowania. Poczułam się nawet nabita w butelkę. To nie był program za darmo tylko za pieniądze. Jak sobie przeliczyłam zarobek to dalej nie jestem pewna, czy zera mi się zgadzają.
Od pewnego czasu mam wrażenie, że poruszam się w powietrzu, Ty to dookreśliłaś, że zagadnienia są przedstawione w sposób filozoficzny. Dobrze, że mam już za sobą trochę pracy, bo inaczej utknęłabym jak kiedyś przy A.de Mello – coś pod tytułem, że niczego nie potrzebuję i że wystarczy mi muzyka, którą słucham za oknem :))
Do programu przyciągnęła mnie możliwość tworzenia grup. Ciekawa byłam, jak to zostanie zrealizowane. Jestem zawiedziona.
-
-
Do tego odczucia “nabicia w butelkę”, które mnie również nie jest obce, mogę jeszcze dorzucić (niecałkiem chętnie ;)) pokłon dla autorki za posunięcie marketingowe, którym jest ten program w dotychczasowej postaci. Zakotwiczyć pomysł w dobrym wizerunkowo, hulającym większym przedsięwzięciu, oprzeć się o darmową platformę blogową (obcinając koszty do minimum i zaangażowanie w formę organizacyjną) i tworzyć blog. Zysk przychodzi sam od pierwszego dnia. Być może później zostaną odkryte główne wady takiego rozwiązania, ale to będzie później. Jak mawiała Scarlet “pomyślę o tym jutro”. Ta zasada sprawdziła się i tym razem, bo za nami 8 tygodni na 12 (hehe), a dopiero dzisiaj tworzy się forum ( na dodatek z inicjatywy samych uczestniczek), które dla mnie osobiście jawi się jako oddech od tego wiecznego przewijania postów i zastanawiania się kto komu i na co odpowiedział i daje minimum nadziei, że wyniosę z tego programu nie tylko kilka maili na pamiątkę.
Ja jestem maksymalnie rozczarowana tym, że ten projekt ma taką beznadziejną realizację. Był moment kiedy chciałam to zwyczajnie zignorować i wrzucić na dno komputera – jak nietrafioną bluzkę, której nie mogę już oddać wrzucam na dno szafy 😉
-
Tak, ten wizerunek to podstawa. Natomiast takie posunięcie jest krótkotrwałym zyskiem. Przynajmniej ja już drugi raz będę ostrożna.
-
-
Hej. Juz odpisalam na forum na Twoj post, tu tylko zasygnalizuje (miesiac po dyskusji…,) ze zgadzam sie do pewnego stopnia z tym co napisalas: zostalysmy pozostawione same sobie. Mozemy sie na to zloscic (tak zaplacilam tak jak Wy i troche czuje jednak ze nie dostalam “value for money”), mozemy tez zawziac sie i wycisnac stad jak najwiecej, lacznie z umawianiem sie na grupy wsparcia po zakonczeniu programu, kontynuowaniem forum…
A co do zlosci (ktora ja osobiscie jednak odczuwam w zwiazku ze sposobem wykonania tego programu przez autorke) to, stosujac praktyke radzenia sobie z trudnymi emocjami, co byscie napisaly? Ze ktore Wasze potrzeby nie zostaly spelnione? (zeby bylo jasne: nie bronie tu Ewy, uwazam ze zostawila ten program pod kontrola uczestniczek, ograniczajac sie do roli lektora/wykladowcy. Chyba jednak oczekiwalysmy wiecej. Probuje tylko odwrocic sytuacje na nasza korzysc, mimo wszytko). Jesli o mnie chodzi to uwazam ze Ewa powinna sie wiecej udzielac na forum i w komentarzach, komentowac kazda dyskusje przynajmniej raz w tygodniu, podsuwac wiecej konkretnych rozwiazan w konretnych, podanych przez uczestniczki przypadkach. Moze ograniczyc liczbe uczestniczek zeby mogla to robic. Nie zostala zaspokojona moja potrzeba feedbacku i wsparcia jak rowniez bycia wzieta pod uwage (jako ze dalysmy chyba dosc jasno do zrozumienia ze jednak nam tego kierownictwa brakuje). Mialabym prosbe do Ewy zeby wiecej z nami rozmawiala.-
:)ominiko!
Jestem pod wrażeniem tego, jak precyzyjnie wyrażasz potrzeby, tak jak byś dała gotowy scenariusz na inny program. Pełen szacun 🙂
Co do tego, co można wycisnąć z programu, uświadomiłam sobie, że mam nieustający kłopot z wyrażaniem prośby. Natomiast dzięki pracy w grupie dowiedziałam się, jak inni potrafią wyrażać podziw i pochwałę. To są bezwzględnie dwie ważne sprawy, które wymagałyby z mojej strony uważności.
Dziękuję Ci za komentarze, za słowa zachęcające do działania.
Myślę, że poznanie Ciebie i jeszcze kilku innych osób jest już samo w sobie wartością i bardzo ciekawym dla mnie doświadczeniem.
Mam rezerwę do internetowych kontaktów. Te tutaj, na blogu, na forum są pogłębione i nie są li tylko polemiką polegającym na tym kto ma rację. Serdecznie pozdrawiam i “do napisania” :)) -
Zabawne, ale tak się stało. Mój komentarz z 28 kwietnia pod blogiem Ewy był przeznaczony dla Ciebie Dominiko, a wygląda jak posłany Ewie.
Niemniej, serdecznie pozdrawiam.
-
abagra 
Leave a Reply